Cuba,  Verhalen

Habana (zo spreek je het uit!)

Havana

Elke reis begint met de eerste stap, in dit geval was dat rennend de deur uit om op tijd in de taxi richting Schiphol te kunnen stappen. Na een korte en goede eerste vlucht aangekomen in Zürich waar we een lay-over hadden van 6 uur. Snel de stad ingedoken om wat bezienswaardigheden af te vinken, te eten en drinken. Voor mij dus water, omdat ik ergens had gelezen dat cola, alcohol, thee enz. angstgevoelens versterken. Ook met m’n nieuwe pilletjes, oxazepan, vind ik vliegen nog steeds echt niet leuk… Ook de tweede vlucht, richting havana, verliep prima mede dankzij Swiss air, waar je veel te eten en te drinken krijgt en de bemanning erg vriendelijk is.

Bijna 24 uur na de eerste stap geland op José Marti international airport. Het is een klein vliegveld waar je nog gewoon vanuit het vliegtuig naar de aankomsthal moet lopen, zeker zo’n 40 meter. In de hal staan een aantal hokjes waar je 1 voor 1 in moet om met de douane te praten en waar ze je vragen stellen als:”ben je ooit in aanraking met de politie of in Afrika geweest?” Als je bent goedgekeurd en je visum hebt gekregen kom je uit bij twee bagagebanden waar zo nu en dan wat koffers langskomen. Na een half uur wachten bij de douane en een uur op de tassen konden we eindelijk echt Cuba in waar onze taxi-chauffeur al stond te wachten. Het enige vervoersmiddel richting de stad, of waar dan ook, is de taxi. Deze waren er in alle soorten, maten en kleuren, de enige overeenkomst was dat ze allemaal oud zijn. Nadat wij, señora koti en señor danerg, geld hadden gewisseld (want atm’s doen ze niet aan) konden we ervandoor in onze oude Skoda (of zoiets).

Lourdes

De volgende dag Havana voor het eerst bij daglicht gezien.
Casa lourdes HavanaGeweldige oude gebouwen en auto’s en vanaf het balkon van onze Casa particulares kunnen we net El Capitolio zien, een imposant gebouw. Lourdes de eigenaresse had onze tafel al gedekt en ontbijt klaargemaakt, genoeg voor een heel weeshuis. Na het ontbijt kregen we van Emanuel, haar man, op een kaart te zien wat leuk/mooi was om naar toe te gaan, waar je het beste kan eten/drinken en de do’s en don’ts.
Don’ts zijn sigaren en/of rum kopen, de salsa dansen en eigenlijk elke interactie met vriendelijke Cubanen die jou in het Engels aanspreken, want die willen toch alleen maar geld. Klein detail: Emanuel kan geen Engels en wij geen Spaans dus het kostte een beetje moeite om alles te snappen maar we konden op pad.

Vieja

Onze casa ligt in het stadsdeel Vieja en daar zijn we dan ook begonnen. Dit gedeelte van Havana bestaat voornamelijk uit “woonhuizen”, het best te vergelijken met oude grachtenpanden, zonder gracht maar dan wel weer Caribisch. Veel locals zitten voor de gebouwen of doen aan balkon hangen. Als iemand beneden iets nodig heeft word er vanaf het balkon een tasje aan een touwtje naar beneden gegooid, zodat ze niet elke keer de trap op en af hoeven.

Volgens de lonely planet zijn in dit stukje Havana al 67 “sights” te bezoeken, waarvan je de meeste ziet door de plaza’s (Vieja, De Armas, De la Catedral en De San Francesco de Asis) aan te houden. Het grote voordeel van deze route is dat op de meeste plaza’s of de weg ernaartoe leuke cafeetjes zitten met altijd cocktails en rum en meestal livemuziek. Onder het motto:”when in Rome, do as the Romans do”, doe alles tranquillo!

havana

In de rij

Het valt me op dat Cubanen heel vaak in de rij moeten staan, voor de mercado, het lokaal met computers, de apotheek of de bank. De mercado is een soort supermarktje maar dan met bijna alleen maar lege planken. De Cubanen kunnen hier, veelal met bonnen, hun levensmiddelen proberen te kopen.

Net als de Cubanen hadden ook wij een logistieke en bureaucratische uitdaging. Onze betaalpassen/creditcards deden het in geen enkele ATM en alle wisselkantoren waren dicht. (Zoals elke maandag, lekker ingelezen!!) Gelukkig konden we de volgende dag bij 1 bank, na een half uur in de rij tussen de Cubanen, met onze creditcard en paspoorten geld opnemen.

Aanpassen

We kregen de tip om onze bustickets naar Viñales van te voren alvast te kopen dus gingen we door naar de volgende rij, die voor het ticketloket. Dit loket was een houten tafel met daarop een laptop en een soort typemachine waarop de tickets werden uitgeprint. Na anderhalf uur konden we weer in ‘onze’ lada stappen richting het Capitolio nacional. Het plan was om via parque central en Castillo de San Salvador de la punta, een stukje over de Malecon te lopen. Door een kleine tropische storm werden wij genoodzaakt dit twee uurtjes uit te stellen en een cafeetje in te duiken. Onder het genot van een drankje, hapje en live Cubaanse muziek was dit in “km cero” prima uit te houden. Na de bui toch nog ons plan uitgevoerd en we waren zelfs op tijd voor “art-pub” happy-hour in ‘onze’ wijk.

In de wijk Vieja zijn veel straten afgezet met oude kanonnen, er is een groot fort en overblijfselen van een andere. Het is hierdoor gemakkelijk om in gedachten piraten met mokken rum door de straten te havanazien lopen. Natuurlijk ontzettend geromantiseerd en met een dikke knipoog, want ze heette niet allemaal Jack Sparrow (of was het captain?).
De gamers onder ons zullen hier en daar wel het een en ander herkennen en veel omhoog kijken naar mogelijkheden om de gebouwen op te klimmen.(Assassin’s creed)
Door de oldtimers, oude gebouwen en manier van leven kan in me goed voorstellen hoe Havana er 60 jaar gelden uit moet hebben gezien, ongeveer hetzelfde. Het grote verschil tussen de voordelen en rijkdom die de toeristen hebben, en hoe de lokale bevolking leeft hoort hier helaas ook bij.

Pas twee dagen in Cuba maar nu al zoveel gezien en indrukken opgedaan in een ontzettend bijzondere stad.

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *