Dag 15

Gister een heerlijk ontspannen dagje gehad. Ik hoefde (van mezelf) alleen maar boodschappen te doen, m’n was laten doen en voor Athos te zorgen (incl. zwempartij). Ik heb de rust gehad om te lezen en voor mezelf wat dingen op papier te zetten maar vind het wel heel fijn dat ik Jetske zo van het vliegveld ga halen.

Jet had ook Bob bij zich, die vanaf nu ook met ons meerijd. Met een tussenstop bij een meertje zijn we naar Trollhatan gereden voor een bezoek aan de sluizen, lunch en een boswandeling. Daar heb ik mijn eerste Scandinavische hert gezien en Athos de eerste in z’n leven. Athos zag hem eerder dan wij en ging er gelijk achteraan. Daarna nog zo’n anderhalf uur gereden naar onze AirBnb overnachting in de buurt van Smogen.

Gert

Onze host was Gert, een erg vriendelijke man die gek is op honden. Hij bood aan om op Athos te passen, zodat wij Smogen konden verkennen. Ik was al kapot en had er eigenlijk helemaal geen zin in maar toch gegaan. En het was het waard! Smogen is een echt vissersdorp met gekleurde huizen op enorme rotspartijen. Vanaf de rotsen heb je mooi uitzicht op de zee en kust.

De volgende dag zijn we naar Fjallbacka gereden. We hebben de lokale berg, de Kungsklyftan, ‘beklommen’ en uitgebreid geluncht in het stadje. De klimt stelt niet zoveel voor maar je hebt vanaf boven wel mooi zicht op de omgeving.

Onderweg naar onze volgende overnachting zijn we weer gestopt bij een meertje en langs een Moosfarm geweest. Je moest alleen wel betalen om ze  te zien en Athos mocht niet mee (logisch!) dus we zijn maar een rondje om het reservaat gaan lopen. Geen Moose gezien maar wel weer lekker door het bos gewandeld.

Gert en zijn vrouw zijn een tweede zomerhuis aan het verbouwen in Dalskog. Wij zijn uitgenodigd om bij hun nieuwe woning te slapen. Daar aangekomen bleken de kat en Athos aartsvijanden dus binnenslapen zat er niet in. Ik baalde behoorlijk maar ben toch maar (voor de eerste keer) de tent op gaan zetten. Thuis had ik nog even willen oefenen maar dat is er bij in geschoten en blijkbaar ook niet nodig. Het ging vlug en ik heb prima geslapen.

Het land van Gert en z’n vrouw grenst aan een meertje dus Athos kon ’s ochtends mooi nog even zwemmen.

Zombie

In Haverud hebben we de sluizen en het aquaduct bezocht en daarna was het alweer lunchtijd. Op de kaart stonden maar twee dingen die ik mocht hebben. Knoflook brood en vegetarische pasta. Het is een enorm gedoe om telkens te moeten uitzoeken wat je wel en niet mag eten. Ik ben er ook nog niet aan gewend om telkens te moeten vragen of iets wel vers is. Voel me dan echt zo’n zeikerd. Of beter gezegd: Ik denk dat andere dat vinden. En zo is het heel makkelijk om weer in die negatieve spiraal terecht te komen. Iets waar ik vanaf moet maar makkelijker gezegd is dan gedaan.

Na 2 uur rijden komen we aan in Kristinehamn en gaat voor mij het lichtje uit. Ik zit er doorheen maar gelukkig is Jet er. Ik ga eerst even slapen terwijl zij voor Athos zorgt. ’s Avonds eindelijk weer even met Wouter kunnen facetimen. Fijn om elkaar eindelijk weer te kunnen zien in plaats van alleen maar bellen. Daarna begint m’n avondrideltje weer, dit keer inclusief gevecht met Athos. Hij heeft een teek op z’n hoofd die ik er niet uit krijg. Misschien lukt het morgen, als we allebei wat rustiger zijn.

De volgende dag staat de wekker om 7 uur, want we hebben wat plannen voor vandaag. Ondanks m’n 10 uur slaap heb ik niet het idee dat ik uberhaupt naar bed ben geweest. Ik ben moe en onrustig. In Karlstad hebben we een wandeling gemaakt terwijl Athos onwijs aan het trekken is. Ook nadat Jet hem heeft overgenomen heb ik het gevoel dat ik mezelf vooruit moet slepen. Stat voor stap, net als een zombie. Je bent aanwezig en loopt door een stad maar alles lijkt aan je voorbij te gaan. Ook gesprekken hoor je niet of sla je niet op. Net alsof je voor spek en bonen meedoet.

Onrust

Na Karlstad zijn we naar de voormalige mijnen van Persberg gegaan. Vanaf daar ook een prachtig uitzicht over water en eilandjes. Heel even ben ik ontspannen. Net zoals tijdens de lunch in Fjallbacka. Toen aan een lekkerbekje in de haven, nu in het bos aan het water. Dit soort momenten gebeuren niet vaak. Ik kan m’n rust niet vinden en heb geen idee hoe ik moet ontspannen. Ik heb altijd het gevoel dat ik iets moet doen.

Als het me dan lukt om toch te ontspannen krijgen mijn gedachtes weer de vrije loop. Een soort  brij van woorden en zinnen waar je maar geen grip op krijgt. Je kan ze niet identificeren en afstrepen en het worden er nooit minder. Je hebt het gevoel dat je overloopt. Maar hier aan het water lukt het toch even.

We hebben overnacht in Vansbro. Het is hier een stuk goedkoper dan in Rattvik, het plan van morgen. De volgende ochtend eerst maar weer naar het naastgelegen meer gegaan om Athos weer even los te laten.

Onverharde wegen

Rattvik is één van de dorpen/steden aan lake Siljan en heeft een informatiecentrum. De weersverwachting voor twee dagen achter elkaar is eindelijk goed dus wij willen een nachtje gaan kamperen in het wild. Het toeristencentrum is echter dicht in het weekend en het lukt niet om op internet goede plekken te vinden. Dat wordt dus zoeken.

We hebben van te voren wat wegen uitgestippeld waar zeker wel een leuk plekje te vinden moet zijn. Die zijn er genoeg maar daar staan meestal al huizen. We zijn wel langs een relaxte ‘badplats’ gekomen met een steiger. Athos weer lekker laten rennen, voordat we verder op zoek gaan naar een plek.

Veel wegen naar het meer toe zijn onverhard. Op zich geen probleem maar het kost wel heel veel tijd. Tijd die we eigenlijk wilde gebruiken om lekker bij het meer te zitten. Je moet er langzaam overheen, continue opletten en vaak loopt hij dood. Toen ik daar overheen reed zag ik de vergelijkingen met hoe het nu met mij gaat. Niets gaat vanzelf, je moet overal bij nadenken en alles gaat zo langzaam. Je bent lang aan het ploeteren om ergens te komen.

Na een aantal van deze wegen zijn we er klaar mee en gaan terug naar de steiger. We zetten onze tent op naast een boothuis aan het water. Een prima plek!

Roadtrippen    

Na een langzame opstart de Styggforsen bezocht. Normaal gesproken een indrukwekkende waterval waar door de droogte nu niet veel van over is. Na een lunch in Falun hebben we in Osterfarnebo een mooie cottage gevonden op een prachtige plek. Grenzend aan zowel het water als aan het bos.

De volgende dag eerst Athos laten zwemmen (lees: pootje baden) en een boswandeling gemaakt. Vervolgens een klein stukje omgereden naar Trollsjon, waar het helderste meer van Zweden ligt. Een mooie plek om een bezoekje aan te brengen.

Het idee was om de volgende twee dagen door te brengen in Uppsala of noord stockholm. Het is alleen zo duur dat we toch maar zijn uitgeweken richting de kust waar we uiteindelijk een mooi huisje hebben gevonden in Vato. Het is anderhalf uur rijden naar zowel Stockholm als het vliegveld maar het ligt op een prachtige plek. Er is een andere hond  aanwezig met wie Athos het goed kan vinden, een groot stuk land en super vriendelijke mensen.

Op weg naar deze overnachting moest er natuurlijk wel nog geluncht worden. In Uppsala zijn genoeg restaurantjes en het weer was goed genoeg om lekker op het terras te zitten. Na de lunch is Jet gaan shoppen en heb ik met Athos (zonder te trekken) door de stad gelopen.

Afsluiting

Als afsluiting hebben we nog een dagje in Stockholm doorgebracht. Stockholm is een verschrikkelijke stad om met de auto naartoe te gaan maar je kan er wel mooi rondlopen. Vanaf Sodermalm hebben we een heel stuk door het gekleurde Gamla Stan gelopen, de ferry naar Skansen genomen en nog even op bezoek gegaan bij Sjoerd. Een beetje op tijd weer terug naar het huisje gegaan want we moeten morgen om half 7 de deur alweer uit.

Ik heb deze week heel wat slechte momenten gehad. Momenten waarop ik totaal geen zin had om ook maar iets te doen en waarop ik ontzettend moe was. Toch zijn we deze week naar veel plekken geweest en hebben we ontzettend veel gezien en gedaan. Een klein maar mooi stukje Zweden. Dankjewel Jet!