Athos en anne
Denemarken,  Noorwegen,  Verhalen,  Zweden

Op reis met mijn depressie en pup van 8 maanden

Je kan door zo’n depressie zomaar ineens een paniekaanval krijgen en 1363 km omrijden in plaats van een ferry van 3 uur. Als ik de ferry had genomen had ik nu alleen niet in dit typische Zweedse landschap gezeten met rode boerderijen in het zon overgoten graanlandschap. Ik loop op de feiten vooruit.

Ik krijg heel lief van familie en vrienden appjes met de vraag waar ik nu ben en hoe het gaat. Elke dag voor mij voelt als overleven maar het maakt niet uit of ik dat thuis doe of hier. Ik zie wel eens mooie dingen maar kan er niet of weinig van genieten. Door de depressie is het sowieso elke dag een strijd om alleen al uit bed te komen. (gedeeltelijk) alleen op reis gaan is dan toch wel een extra uitdaging.

Dag 1

Veel mensen kijken er naar uit naar hun vakantie maar dat heb ik niet met deze. Normaal gesproken voel ik me het fijnst als ik op reis ben dus ik moet even doorzetten en het proberen. Als ik dalijk met Athos in de auto zit gaat het vast een stuk beter. Ik weet nog niet precies hoe ver ik ga rijden dus de eerste nacht is nog niet geboekt. Ik kon dus eerder stoppen dan ik had gepland maar moest onderweg wel nog uitzoeken waar ik zou gaan slapen. Het is een B&B dicht bij het water geworden. Breakfast deden ze alleen niet aan en dat is maar goed ook. De keuken zat onder de vliegen en onze kamer ook. Gelijk maar naar het water gevlucht waar Athos zich even kan uitleven.

’s Avonds m’n noodlesoepje klaar gemaakt en Athos heeft zichzelf geëlektrocuteerd aan het paardenhek. Ondanks Athos die achter de vliegen aanging in de kamer (meestal zonder succes) en gromt bij elk onbekend geluidje toch als een blok in slaap gevallen.

Met gierende banden verder

Om zes uur stond de wekker alweer om zo snel mogelijk weer door te gaan. Athos heeft in die eerste dag ook ontwikkeld dat hij elke keer gaat blaffen als ik hem alleen laat. Gelukkig leidde de vliegen in de keuken hem af en kan ik even snel douchen voordat hij de andere gast wakker blaft.

Om een uur of 8 zijn we al in Ribe aangekomen. Even in de stad rondgelopen en de kleurrijke huizen bekeken. Met een onrustige en drukke pup doe je daar toch iets langer over dan normaal. We staan veel stil omdat hij aan het trekken is. Zo kan ik wel mooi een beetje rond kijken. Fijn hoor zo’n Spiegel.

Doorgereden naar Esbjerg waar Athos heerlijk op het strand en in het water heeft gespeeld. Het was mooi weer dus ik wilde graag even op een terrasje lunchen. Athos had waarschijnlijk liters zeewater binnen gekregen en was behoorlijk aan de schijterij. Ik kon het arme beestje nog net van de hoofdstraat af begeleiden voordat het eruit spoot tegen een bankje. Gelukkig had ik wat water bij en kon ik het een beetje afspoelen. Dan maar door naar het motel wat ik in de auto nog even heb geboekt. In de boerderij had ik nog een paar boterhammen met pindakaas gesmeerd dus kon gewoon lunchen. Daarna heerlijk even een powernapje (van een uur of 3) gedaan.

’s Avonds toch nog even het plaatsje Varde ingegaan, m’n zonnebril laten maken en heerlijk gegeten met een voorbeeldige Athos. Na het eten heeft Athos vrienden gemaakt met het gepensioneerde echtpaar naast ons. Zij passen de volgende ochtend  op zodat ik even rustig kan ontbijten.

Dieet

Op het tafeltje in de eetzaal staan allemaal ongekoelde, amper te identificeren vleeswaren en kaas mag ik sowieso niet. Sinds een paar weken heb ik nieuwe medicijnen en daar hoort ook een heel dieet bij. Het is een wat strenger zwangerschapsdieet met strikte HACCP regels. Als ik iets uit de koelkast vandaag open maak mag ik het alleen morgen nog eten. En meer van zulke regels. Ook de yoghurt is niet echt koel. Toch maar even vragen wanneer deze is open gemaakt. De medewerkers zegt uiterlijk gister maar volgens mij wist ze het helemaal niet en zei ze maar wat. Toch maar voor de yoghurt gegaan met chocopops.

Op de weg terug naar de kamer nog wat broodjes meegepakt. Die smaken straks goed met mijn knakworstjes uit blik. Ik heb behoorlijk wat eten zelf meegenomen: Brinta, vriesdroogmaaltijden, yumyums, soepjes, knakworstjes, noten, pasta, rijst, hagelslag, timeout, matzes, knäckebröd (ja naar Zweden ja) en nog wat dingen. Op deze manier heb ik altijd wat te eten wat ik sowieso mag hebben. Het neemt veel extra ruimte in beslag maar het geeft mij ook heel veel rust. Ik heb altijd iets om op terug te vallen.

Vikings

Na het ontbijt naar Fyrkat gereden. Dit was een Viking burcht waarvan nu alleen de begraste ringwal te zien is. Dit is 1 van de maar 5 overgebleven Viking burchten in Denemarken. Ook staat er een huis nagebouwd wat wel leuk is om te zien maar niet 10euro waard is. Gelukkig zat er niemand bij de ‘tolpoort’ dus kon zo doorlopen. Op naar de volgende burcht: Aggersborg.

Dit was de grootste en schijnt nog veel mooier te zijn. Hij staat in ieder geval wel op een mooiere plek met uitzicht op het Limfjord. Ik heb in de schaduw van een grote boom mijn laatste broodje knakworst weggewerkt onder toeziend ook van Athos. Heb nog even mensen zitten kijken terwijl Athos lekker aan het rondsnuffelen was. Het hoogtepunt van Aggersborg.

Op naar het strand met het idee dat Athos zichzelf lekker even kan moe maken. Ik kan dan ondertussen een slaapplek voor de nacht regelen. Op het Gronnestrand is echter geen internet dus ik heb maar steentjes weggegooid waar Athos enthousiast achteraan gaat. Onvermoeibaar en vrolijk als altijd.

Op de weg terug kon ik maar niet op booking.com komen, waar ik een goede slaapplaats had gezien. Dus maar doorgereden naar Bronderslev met de hoop dat de kamer er nog zou zijn. Ik had gelukkig de laatste. Het was wel erg gehorig dus Athos sloeg elke keer aan. Het hostel was volgens mij een voormalige instelling en ik moest mijn eigen bed opmaken (1 van de 6 in de kamer). Gelukkig had het wel een eigen badkamer zodat ik Athos niet alleen hoefde te laten en ze hadden een waterkoker. Vanavond eet ik soep, Cup a Soup.

Ik heb begrepen dat Athos zo aanslaat omdat ik zo ontzettend onrustig ben en dat hij me wil beschermen. Elke keer dat ik een geluidje hoorde ging ik tegen hem praten. Dat we veilig waren, het alleen op de gang was en dat er niemand binnen zou komen. Het werkte! Bij veel geluiden deed hij al niets meer, tot er om half 11 zomaar iemand binnenkwam. Dubbele boeking en Athos natuurlijk van slag.

Teleurstelling

Met het idee dat ik m’n volgende twee overnachtingen al heb geregeld kunnen we rustig op pad gaan. Op naar Skagen om de Oostzee en Noordzee samen te zien komen. Daar krijg ik van Airbnb te horen dat vannacht niet doorgaat en ze ook geen vervanging hebben. Lekker dan. Het was al zo’n gedoe om dit te fixen. Eerst maar even naar het water toe, laten bezinken en dan op zoek naar lunch.

In Skagen is het gezellig druk en ik vind al snel een terrasje waar ik iets kan eten. Help! Ze hebben alleen een Deense kaart. Dus ik bestel maar weer een kipburger en neem alle ingrediënten en hoe ze deze klaar maken door met de ober. Hier ben ik nog niet aan gewend en voel me ontzettend opgelaten. Athos gedraagt zich tijdens het lopen en eten weer voorbeeldig en ik kan dus rustig op zoek naar een slaapplaats. Een veel te dure chalet maar wel 1 met eigen douche, vlakbij het strand en nog belangrijker vlak bij Hirtshals. Daar vertrekt morgen de ferry  naar Kristiansand.

Bij Tornby strand camping aangekomen blijkt dat het huisje voor honden geen douche heeft en ik Athos dus weer alleen moet laten. Daarnaast is deze maar een paar euro goedkoper (achtelijke prijzen) en is het gras op de foto een zandvlakte. Ik weiger het beddengoed te huren (dat komt er ook nog eens bij!) en neem m’n slaapzak en kussen mee. Een andere optie is er niet dus ik ga maar akkoord. Wat baal ik hier van! Eerst maar even mijn hoofd neer leggen.

2 uur later schrik ik wakker omdat Athos mijn voeten aan het likken is. Ik probeer mezelf bij elkaar te rapen om Athos nog even mee te nemen naar het strand. Wat is het dan veel waard als je ziet hoe happy hij er mee is! Ik hoop wel dat hij nu moe genoeg is, zodat ik even rustig kan douchen bij de campingdouche. Wat heb ik een hekel aan die dingen! Als ik weg ga blaft en jankt Athos enorm en zelfs in de douche kan ik hem nog horen. Maar als ik terug kom ligt hij lief voor de deur te wachten. Scoor!

Paniekaanval

Na het douchen alvast de auto zo ver mogelijk in gepakt en schoongemaakt. Lees: opruimen en organiseren. M’n kleding voor morgen ligt alvast klaar, de wekker staat vroeg genoeg en ik ben alvast met Athos de hondenkooi gaan verkennen. Daar kan ik hem morgenochtend nog even uitputten.

Ik zie zo op tegen de ferry. Ik heb vandaag de golven gezien plus ik weet niet hoe Athos 2,5 uur in de auto moet blijven. Op tijd naar bed gegaan maar ik slaap slecht en ben veel wakker. De wind neemt steeds meer toe en ik heb last van de verhoging van mijn pillen. Gelukkig slaapt de pup erg goed en heeft hij geen last van de omgevingsgeluiden.

Een uur of 2 voor de wekker (4uur) ben ik al klaarwakker en bedenk me dat ik eerst nog even langs de terminal moet voor mijn ticket. De wind is verder toegenomen en ik moet door een zandstorm maar ik ben ruim op tijd. Athos heeft al gerend en ik kan hem na het inchecken nog even uitlaten. Ik krijg te horen dat ik tussendoor niet bij hem mag kijken of hem toch meenemen aan dek. Ze eindigt nog met dat het door het weer erg ruig is op zee en dat ik me moet voorbereiden op een behoorlijk bumpy ride.

Terug in de auto slaat de paniek toe. Ik kan dit helemaal niet, waar ben ik aan begonnen, waarom doe ik dit, ik ga naar huis. Ik kan niets doen of denken en zit alleen maar te huilen. Wat doe je als je zo in paniek bent? Mama bellen! Alleen al haar spreken en niet alleen een beslissing te hoeven nemen maakt me rustiger. Ik ga het stuk rijden en proberen m’n geld terug te krijgen. Dit laatste lukt niet maar heb de reis verplaats naar 17 oktober. Met hut en ontbijt, want dit was dezelfde prijs. Dus als iemand van Hirsthals naar Lageslund wil om 0900uur. Laat het me even weten.

Athos en anne

Na een paar korte tussenstops en een strandstop voor Athos kan ik niet meer. Ik ben niet zo er gekomen als ik zou willen maar ik ben kapot. Net een heerlijke pasta bolognaise gegeten in m’n hotel waar ze gek zijn op honden. Lekker rustig alleen gezeten want Athos was er na 5 minuten blaffen al klaar mee. Scoor! Morgen weer een dag.

Kilometers vreten

Door mijn geniale plan om niet de ferry te pakken, mn reservering maar 1 nacht te verplaatsen en de drukke dag van gister is er vandaag maar tijd voor 1 ding: Kilometers maken, zo’n 700. Athos zal ergens ook nog z’n energie kwijt moeten anders houdt hij het nooit vol. Na twee uur vinden we een plek waar hij zelfs lekker in het water kan banjeren. Het uitzicht is mooi en de zon schijnt nog. Goede stop, ook al stinkt Athos nu een uur(en meer) in de wind.

Bij de grens van Noorwegen ben ik een half uur kwijt om Athos aan te geven. Ook moest hij een x aantal uur van te voren door een dierenarts ontwormd worden. Ik moet zijn paspoort laten zien, de man kijkt er naar en ik mag door. Niet eens een stempel ofzo. Een half uur kwijt aan niets, maar we kunnen door. Dit keer met een ferry van een half uurtje om de drukte rond Oslo te missen. Even krijg ik het weer benauwd en ga dus een stukje lopen met Athos over het parkeerdek. Ook hier heeft hij weer heel goed door dat hij niet mag plassen, top.

Vanaf de ferry rijden we door het landschap van bossen en meren. Er zijn meerdere stops naast zo’n meer dus Athos kan weer even z’n gang gaan. De laatste paar uur van de rit is over slingerende wegen door de bossen en heuvels waar verder haast niemand rijdt.

Back to basic

Bij het huisje aangekomen blijkt er niemand anders te zijn (ook de eigenaren niet), kan ik met de auto de heuvel niet op en blijkt er geen stromend water of elektriciteit te zijn. Water kan ik wel bij een huisje verderop halen. Daarnaast regent het al een paar uur, wat niet echt bevorderend werkt voor m’n humeur. In het huisje is wel een wasbak en kookplaat. De wc zit buiten. Athos heeft het heerlijk naar z’n zin in het bos en probeert zeiknat naar binnen te komen. Snel thee gezet, Athos drooggemaakt, een warme maaltijd gemaakt en natuurlijk mama gebeld… Dan zit je toch niet helemaal alleen in de natuur en kruip ik toch rustig m’n slaapzak in. (om 9 uur!)

Midden in de nacht moet ik ontzettend plassen. Het is donker buiten en het giet. Athos slaat ook nog steeds aan als ik hem alleen laat. De veranda is niet overdekt en daar kan hij me ook niet zien. Ik ga hem niet meenemen want dan is hij gelijk weer doorweekt. Ineens besef ik me dat ik alleen in het bos zit. Als er nou een indringer is kan ik alleen een flesje water in het gezicht spuiten. Schrikken ze vast van. En zo begint een eindeloze gedachtestroom die ik niet onder controle krijg. Naar buiten ga ik dus niet en m’n mes leg ik mooi naast mijn kussen.

’s Ochtends snap ik de charme van het huisje een stuk beter. Als het droog was zou ik misschien wel een nachtje extra boeken. Nee dat gaat echt te ver maar ik snap wel dat mensen hier naartoe komen en het prima naar hun zin kunnen hebben. Het is een prachtige plek. Ik hoop dat het straks nog droger wordt en Athos nog ff naar takjes kan happen in het water. Daarna dichter naar Stavanger rijden waar ik mama morgen van het vliegveld haal. Lekker een paar dagen samen!

Zo dat is een behoorlijke lap tekst geworden, zeker voor mijn doen. Een klein inkijkje in mijn dagen en een beetje hoe ik ze beleef. Open en eerlijk. Behalve over waar ik vannacht geplast heb.

12 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *