Anne en Athos
Denemarken,  Verhalen,  Zweden

Op reis met pup en depressie

Het eerste plan was om er een week over te doen van Stockholm naar huis maar dit veranderde eigenlijk al vanaf het begin van de reis. Ik wist zeker dat ik gelijk door zou rijden naar huis op het moment dat ik Jet had afgezet op het vliegveld.

Wat te doen?

Ik ben alleen ontzettend moe en om nu zoveel uur in de auto te stappen is niet heel verstandig. Daarnaast heb ik Sjoerd en Tugce maar heel even gezien. Het is eigenlijk zonde om er gelijk vandoor te gaan. Ook al staat Sjoerd op standby ik gok het er toch maar op om sowieso nog een dagje met hun door te brengen. En wat ben ik blij met deze gok. Nadat ik Jet op het vliegveld heb afgezet ga ik eerst nog even naar Sigtuna. Het idee was om de stad te bezoeken maar ik heb eigenlijk alleen bij het water gezeten. Na de file door naar Sodermalm, waar Sjoerd en Tugce wonen.

Sjoerd wordt niet opgeroepen en het is een fijne dag met z’n drieën. Sjoerd en Tugce zijn veel met Athos bezig (Tugce is zelfs niet meer bang), een lekker chocoladetaartje gegeten wat er daarna natuurlijk weer afgelopen moet worden en heerlijk geluncht. Ik ben een stuk later weggegaan dan de planning was maar heb daar absoluut geen spijt van. Het was een goede dag en ik kon me af en toe zelfs ontspannen.

Sjoerd en tugce

Na een extra dag Stockholm kan ik niet gelijk doorrijden dus zal zeker nog een nachtje in de buurt moeten boeken. Ook ten zuiden van Stockholm liggen de prijzen nogal hoog en ik wijk uit naar Soderkoping. Twee nachten in een leuk uitziend huisje in een relaxte omgeving. En ook nog eens in de richting van huis. Eerst even twee nachten op dezelfde plaats om even bij te komen en te bedenken wat ik ga doen.

Ga ik gelijk door naar huis of hou ik me aan de route die ik wilde doen? Moet ik per se in m’n eentje wild kamperen? Van wie moet dit? Als ik iets oversla heb ik dan gefaald? Allemaal vragen die voorbij komen. In Noorwegen wilde ik zeker naar de Preikestolen en de Kjeragbolten. Dat hebben we niet gedaan. Een weloverwogen en verstandige keuze die niets heeft afgedaan van de reis. Het was veel beter zo en gelijk naar huis gaan kan dat ook zijn. De hele reis was al buiten m’n comfortzone van dit moment. Is het dan niet gewoon genoeg geweest? Nee natuurlijk niet, ik vind het nooit genoeg. Maar nu is het wel genoeg, nouja bijna dan.

Wil ik naar huis?

Voordat ik weg ging begon ik eindelijk een beetje in een goed ritme te komen. Ik wilde niet weg gaan en lekker in mijn bubbel blijven zitten. Ook bang om uit dat ritme te raken van gezond eten, sporten, rusten en het dieet volgen. Bang om ongezond te gaan eten en moeite te hebben met het dieet. Ja het kost moeite maar ik had genoeg eten bij me om op terug te vallen en alles is goed gegaan.

Op reis heb je elke dag een aantal doelen slaapplaats vinden, er naartoe rijden, voor Athos zorgen en misschien eten regelen. Verder hoef je niets en maakt het niet zoveel uit wat je doet. Thuis moet je weer van alles. Naar afspraken toe, huishouden, boodschappen en al het andere wat ik voornamelijk mezelf opleg. Als dat een reden is om te blijven is het alleen maar vluchten en dat is ook niet goed. 

Ik ga naar huis, via Mons Klint in Denemarken en een stukje met de ferry in plaats van omrijden. Het is maar 1 uur in plaats van 2,5 maar toch. Ik weet nog niet hoe lang ik erover ga doen, want ik ga niet tot het uiterste.

Op weg naar huis

Het huisje in Soderkoping is relaxt. Helaas zit er in het water vlakblij allemaal groene drab (blauwalg?) dus dat wordt toch niet zwemmen voor Athos. Er is wel een ander stelletje dat hun eigen hond mist en 7 workAway meiden die Athos allemaal even aandacht willen geven. Hij kan vrij rondlopen op het terrein en krijgt alle aandacht.

Soderkoping

Ik had bedacht dat ik hier nog wel kon wandelen of kanoën of iets dergelijks maar het huisje is zo relaxt dat ik helemaal niets doe. Ik slaap veel, schrijf m’n verhaal en Athos laat zichzelf voornamelijk uit. Er is leuk contact met de andere mensen op het terrein. Iets waar ik totaal geen zin in had maar zo goed en gezellig blijkt te zijn. Heel relaxt allemaal.

Na twee nachten ga ik verder richting huis. Ik wil sowieso Malmo halen maar hoop op Mons klint. De reis gaat voorspoedig en halverwege Malmo boek ik toch maar alvast m’n slaapplaats in de buurt van Mons klint (lees: anderhalf uur rijden). Het is toch net even te ver op één dag maar ik heb een heel relaxt huisje geboekt en ben nu al zo dichtbij huis. Ook hier kan Athos weer vrij rondlopen, wat wel heel erg fijn is.

Ik wil de volgende dag eigenlijk in één keer doorrijden en ga vroeg naar bed. Dit resulteert alleen maar in plafondstaren en een slechte nacht. Toch nog een nachtje ergens anders dus. Ik besluit niet naar Mons klint te gaan, omdat de combinatie Athos, kliffen en water in de diepte niet ideaal is. En het is nog drie uur omrijden. ’s Ochtends wel nog langs het bos en het strand gegaan. Ik ben opnieuw verrast door de mooie Deense kust. Super helder water en verderop een wit strand met daarachter een bos. Als het niet 13 graden zou zijn zou je het idee hebben dat je in de tropen ben.

Hesnaes

Laatste stukje

Ik heb het lastig gehad op reis maar begin te twijfelen. Is het moeilijker om thuis te zijn? Ik dacht dat vooral eten een uitdaging zou zijn. Dat was het op veel momenten maar het is me allemaal gelukt. Lukt dit me ook als ik weer thuis ben? Hoe dichter ik bij huis kom hoe meer ik daar aan begin te twijfelen. Iets wat onzinnig is want naar huis moet en ga ik toch. Ik zit zelfs al op de ferry naar Duitsland. Een hele overwinning want omrijden zou dit keer maar 2 a 3 uur langer duren.

Ferry rodby puttgarden

Op de boot vroeg een kerel om een lift en heb ik in eerste instantie nee gezegd. Ik weet alleen niet zo goed waarom, hij was vriendelijk, zag er verzorgd uit en rook prima (niet alsof hij zich al een week niet gedoucht heeft). Bijna in Duitsland bleek dat hij nog geen lift had en heb ik hem meegenomen. Wat doe ik nu weer?! In de auto gezellige gesprekken gehad en de anderhalf uur naar Hamburg gingen zo voorbij. Hij heeft me ook nog geholpen om zo’n 2uur file te omzeilen dus misschien had het zo moeten zijn.

Ik bereik Bremen (waar ik eigenlijk wilde overnachten) hierdoor een stuk sneller dan verwacht. De hotels/motels in de buurt van Bremen zijn weer erg duur en ik vind het zonde om nog dichter bij huis iets te boeken dus: doorrijden. Ik kom kapot aan maar het is wel heel lekker om weer in mijn eigen bed te liggen.

lifter en bob

Thuis

De reis was zwaar en al een tijdje kijk ik ernaar uit om thuis te zijn. Ik had verwacht dat het makkelijker zou zijn om weer thuis te zijn maar ik vind het nogal tegenvallen. Het is lastig om vooruit te komen, dingen te doen en ik ben moe. Waarschijnlijk moet ik gewoon weer even wennen en in m’n ritme te komen. Ik heb het idee dat ik op reis veel meer deed en wil dat hier ook gelijk. Misschien moet ik niet gelijk te veel willen en gewoon even genieten van het thuis zijn. Het klinkt zo makkelijk en logisch. Ik moet er in ieder geval niet aan denken om nu ergens in de Zweedse natuur in een tent te liggen…

Ik ben me er bewust van dat het een bijzondere roadtrip was. Van zoveel mensen heb ik te horen gekregen dat het ontzettend goed is wat ik heb gedaan. Misschien moet ik thuis al deze comments maar op gaan hangen zodat ik het zelf ook ga geloven. Dankjewel iedereen voor jullie interesse, het medeleven en alle lieve, verrassende en mooie berichten tijdens deze reis. Stuk voor stuk ontzettend gewaardeerd!

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *