Reisverhalen

Reisverhalen

Op deze pagina vertel ik al mijn reisverhalen en ervaringen. Elke reisblog die ik schrijf zal hier komen te staan. Kijk je liever naar mijn video’s, vlogs of foto’s dan kun je die terug vinden onder reisvideo’s, albums of per land onder travel. Heel veel leesplezier op deze pagina!

Santiago de cuba Onder het mom ‘Throwback tuesday’ vandaag een foto van Santiago de Cuba. Cuba stond al een tijdje op mijn bucketlist en afgelopen zomer heb ik eindelijk dit prachtige eiland bezocht. Tijdens de reis door Cuba hebben we ook Santiago de Cuba aangedaan en onder andere deze foto gemaakt vanaf ‘Hotel Casa Granda’. Binnenkort meer foto’s en reisverhalen van mijn rondreis door Cuba…
Habana (zo spreek je het uit!)
Havana Elke reis begint met de eerste stap, in dit geval was dat rennend de deur uit om op tijd in de taxi richting Schiphol te kunnen stappen. Na een korte en goede eerste vlucht aangekomen in Zürich waar we een lay-over hadden van 6 uur. Snel de stad ingedoken om wat bezienswaardigheden af te vinken, te eten en drinken. Voor mij dus water, omdat ik ergens had gelezen dat cola, alcohol, thee enz. angstgevoelens versterken. Ook met m’n nieuwe pilletjes, oxazepan, vind ik vliegen nog steeds echt niet leuk… Ook de tweede vlucht, richting havana, verliep prima mede dankzij Swiss air, waar je veel te eten en te drinken krijgt en de bemanning erg vriendelijk is. Bijna 24 uur na de eerste stap geland op José Marti international airport. Het is een klein vliegveld waar je nog gewoon vanuit het vliegtuig naar de aankomsthal moet lopen, zeker zo’n 40 meter. In de hal staan een aantal hokjes waar je 1 voor 1 in moet om met de douane te praten en waar ze je vragen stellen als:”ben je ooit in aanraking met de politie of in Afrika geweest?” Als je bent goedgekeurd en je visum hebt gekregen kom je uit bij twee bagagebanden waar zo nu en dan wat koffers langskomen. Na een half uur wachten bij de douane en een uur op de tassen konden we eindelijk echt Cuba in waar onze taxi-chauffeur al stond te wachten. Het enige vervoersmiddel richting de stad, of waar dan ook, is de taxi. Deze waren er in alle soorten, maten en kleuren, de enige overeenkomst was dat ze allemaal oud zijn. Nadat wij, señora koti en señor danerg, geld hadden gewisseld (want atm’s doen ze niet aan) konden we ervandoor in onze oude Skoda (of zoiets). Lourdes De volgende dag Havana voor het eerst bij daglicht gezien. Geweldige oude gebouwen en auto’s en vanaf het balkon van onze Casa particulares kunnen we net El Capitolio zien, een imposant gebouw. Lourdes de eigenaresse had onze tafel al gedekt en ontbijt klaargemaakt, genoeg voor een heel weeshuis. Na het ontbijt kregen we van Emanuel, haar man, op een kaart te zien wat leuk/mooi was om naar toe te gaan, waar je het beste kan eten/drinken en de do’s en don’ts. Don’ts zijn sigaren en/of rum kopen, de salsa dansen en eigenlijk elke interactie met vriendelijke Cubanen die jou in het Engels aanspreken, want die willen toch alleen maar geld. Klein detail: Emanuel kan geen Engels en wij geen Spaans dus het kostte een beetje moeite om alles te snappen maar we konden op pad. Vieja Onze casa ligt in het stadsdeel Vieja en daar zijn we dan ook begonnen. Dit gedeelte van Havana bestaat voornamelijk uit “woonhuizen”, het best te vergelijken met oude grachtenpanden, zonder gracht maar dan wel weer Caribisch. Veel locals zitten voor de gebouwen of doen aan balkon hangen. Als iemand beneden iets nodig heeft word er vanaf het balkon een tasje aan een touwtje naar beneden gegooid, zodat ze niet elke keer de trap op en af hoeven. Volgens de lonely planet zijn in dit stukje Havana al 67 “sights” te bezoeken, waarvan je de meeste ziet door de plaza’s (Vieja, De Armas, De la Catedral en De San Francesco de Asis) aan te houden. Het grote voordeel van deze route is dat op de meeste plaza’s of de weg ernaartoe leuke cafeetjes zitten met altijd cocktails en rum en meestal livemuziek. Onder het motto:”when in Rome, do as the Romans do”, doe alles tranquillo! In de rij Het valt me op dat Cubanen heel vaak in de rij moeten staan, voor de mercado, het lokaal met computers, de apotheek of de bank. De mercado is een soort supermarktje maar dan met bijna alleen maar lege planken. De Cubanen kunnen hier, veelal met bonnen, hun levensmiddelen proberen te kopen. Net als de Cubanen hadden ook wij een logistieke en bureaucratische uitdaging. Onze betaalpassen/creditcards deden het in geen enkele ATM en alle wisselkantoren waren dicht. (Zoals elke maandag, lekker ingelezen!!) Gelukkig konden we de volgende dag bij 1 bank, na een half uur in de rij tussen de Cubanen, met onze creditcard en paspoorten geld opnemen. Aanpassen We kregen de tip om onze bustickets naar Viñales van te voren alvast te kopen dus gingen we door naar de volgende rij, die voor het ticketloket. Dit loket was een houten tafel met daarop een laptop en een soort typemachine waarop de tickets werden uitgeprint. Na anderhalf uur konden we weer in ‘onze’ lada stappen richting het Capitolio nacional. Het plan was om via parque central en Castillo de San Salvador de la punta, een stukje over de Malecon te lopen. Door een kleine tropische storm werden wij genoodzaakt dit twee uurtjes uit te stellen en een cafeetje in te duiken. Onder het genot van een drankje, hapje en live Cubaanse muziek was dit in “km cero” prima uit te houden. Na de bui toch nog ons plan uitgevoerd en we waren zelfs op tijd voor “art-pub” happy-hour in ‘onze’ wijk. In de wijk Vieja zijn veel straten afgezet met oude kanonnen, er is een groot fort en overblijfselen van een andere. Het is hierdoor gemakkelijk om in gedachten piraten met mokken rum door de straten te zien lopen. Natuurlijk ontzettend geromantiseerd en met een dikke knipoog, want ze heette niet allemaal Jack Sparrow (of was het captain?). De gamers onder ons zullen hier en daar wel het een en ander herkennen en veel omhoog kijken naar mogelijkheden om de gebouwen op te klimmen.(Assassin’s creed) Door de oldtimers, oude gebouwen en manier van leven kan in me goed voorstellen hoe Havana er 60 jaar gelden uit moet hebben gezien, ongeveer hetzelfde. Het grote verschil tussen de voordelen en rijkdom die de toeristen hebben, en hoe de lokale bevolking leeft hoort hier helaas ook bij. Pas twee dagen in Cuba maar nu al zoveel gezien en indrukken opgedaan in een ontzettend bijzondere stad.
Throwback tuesday: Banff, Canada
Banff Sulphur Mountain, Banff, Canada. Met de gondel of lopend kan je naar de top van deze berg waar je supermooi uitzicht hebt over de stad Banff en natuurlijk de Canadian Rockies.
Viñales: Paarden, toeristen en tabak
Viñales Met de bus van de drukte van Havana naar het rustige Viñales. Viñales is een klein stadje aan de Valle de Viñales, waarvan maar drie straten asfalt zijn en er meer paarden rondlopen dan dat er auto’s rijden. De meeste huizen in dit stadje zijn gelijkvloers met op het dak een plek waar je nog kunt zitten of de was en dergelijke kunt doen. Elk huis heeft een veranda met daarop heerlijke schommelstoelen. Overdag zie je maar weinig toeristen rondlopen maar het aantal ‘casa-bordjes’ verklapt dat toerisme toch een hele belangrijke inkomsten bron is. Casa Nereyda Wij werden bij het busstation opgehaald door Nereyda, de eigenaresse van de casa en een vriendin van Lourdes. Het huis staat in de derde straat en is zowel buiten als binnen behoorlijk roze, makkelijk te herkennen dus. In onze kamer heb je het idee dat je middenin zo’n grote roze kauwgombal terecht bent gekomen en de familie spreekt geen woord Engels maar ze zijn supervriendelijk en behulpzaam. Enrique, de man van Nereyda, mede-eigenaar, taxichauffeur en sigarenmaker gaf ons gelijk een spoedcursus sigaren maken. Foto’s maken was verboden, want het was allemaal natuurlijk wel illegaal. Nereyda had ondertussen de tafel al gedekt en het eten klaargemaakt. De eigenaressen van de casa’s zijn allemaal net oma’s. Ze hebben de broek aan in huis, zijn heel verzorgend en vinden altijd dat je te weinig hebt gegeten. De hele tafel stond vol met rijst met bonensaus, kippenpoten, zoete aardappelen, fruit, salade en bananenchips. ‘S avonds met een volle buik, volgens onze oma niet vol genoeg, heerlijk zitten uitbuiken in de schommelstoelen. Op pad met de gaucho De volgende dag stond om 0900 uur een gaucho voor de deur die ons mee zou nemen op zijn paarden door de vallei van Viñales. Ik heb nog nooit paardgereden maar na een korte uitleg was het vrij eenvoudig op zo’n rustig paard dat de weg grotendeels al kende. Alleen wanneer we langs een maisveld kwamen vond ze het leuk om daar in te duiken, ik iets minder. Mijn paard moest telkens voorop lopen en als die van Wouter bijna op kop kwam ging ze hem afsnijden en even versnellen zodat ze eerste zou blijven. Volgens Wouter paste mijn paard en ik erg goed bij elkaar, ik denk dat hij het over ons rustige karakter had. Na een uurtje rijden door de tabaksplantages en de mais- en aardappel velden kwamen we uit bij een drogerij. In april en mei worden hier in rieten schuurtjes de tabaksbladeren te drogen gehangen, nu dus niet. We kregen wel de lege schuur te zien en uitleg over hoe ze hier te werk gaan en hoe het proces van tabaksplant tot sigaar eruit ziet. Natuurlijk kregen wij te zien hoe je een sigaar maakt terwijl we de ‘Palma reaal’ mochten uitproberen. Weer een uurtje later, twee maisvelden, een dood paard en 4 ossen die op het land aan het werk waren verder, kwamen we bij een kleine koffieplantage uit. Hier kregen we een korte en bondige uitleg (dat zijn de beste en ook nog eens in het Engels!) over het koffieproces. Voordat we weer een uur op het paard terug naar Viñales zouden rijden kregen we een overheerlijke ‘crazy coconut’ met uitzicht op de Valle del Silencio. Ik weet niet zo goed wat hier de regels zijn voor paardrijden met drank op maar weet wel dat er behoorlijk veel rum in die kokosnoot zat. Niet met lege maag de deur uit.. De dag van vertrek moesten wij om 0615 al weg en hadden wij met onze oma geregeld dat we wat brood mee zouden nemen en in de bus zouden ontbijten. Toen wij om 0600 de kamer uitkwamen lagen er inderdaad twee lunchpakketjes klaar maar we mochten absoluut niet met lege maag de deur uit. We werden verplicht om eerst wat brood, eieren en fruit te eten. Voor Wouter stond er een grote kop koffie en voor mij had ze speciaal koude melk gemaakt omdat ik de vorige dag de warme melk niet had opgedronken. Na 10 minuutjes half rennend door Viñales hebben we toch nog de laatste twee stoeltjes in de bus naar Cienfuegos kunnen bemachtigen. Een stelletje dat na ons kwam en ook van te voren tickets had geregeld kon niet meer mee. Viñales is een heerlijk rustig stadje met een prachtige omgeving waar je helemaal tot rust komt. De patio’s, stoffige straatjes, paarden en paard-en-wagens geven een heel authentiek gevoel. Je ziet wel dat de inwoners zich steeds meer richten op de toeristen, heel logisch want daarmee verdienen ze waarschijnlijk meer dan met de tabak en dergelijke. Van het communisme merk je hier vrij weinig, iedereen heeft zijn nevenactiviteiten en ‘zwarte’ handeltjes.
Throwback tuesday: Battambang, Cambodja
Battambang Alweer bijna een jaar geleden heb ik tijdens mijn rondreis door Zuid-oost Azië ook Cambodja aangedaan. Naast Siem reap, Sihounoukville, Koh Rong, Kampot, Kep en Phnom Penh heb ik ook een nachtje in Battambang geslapen. Voor mij een hele bijzondere ervaring omdat het een ‘homestay’ was. Met een paar mensen sliepen we bij een battambangse (schrijf/zeg je dat zo?) familie. Naast je eigen springrolls maken, gefrituurde sprinkhanen eten (die een jongetje van 6 voor ons ving) en douchen zoals de familie dat doet (lees: een soort jurk aandoen en met een bak water uit de regenton over je heen gooien terwijl je in de modder staat) hebben we ook gespeeld met de kinderen uit de buurt. We hadden wat schriftjes en pennen meegenomen maar de grootste aandachttrekker was de bal. Volleybal is volgens mij de grootste sport in Cambodja, je ziet het in ieder geval overal. Waarschijnlijk omdat je er niet veel voor nodig hebt en het niet zoveel uitmaakt op wat voor ondergrond je het speelt. Een open plekje waar stenen, takken en afval op de grond liggen is goed genoeg om een er een net op te hangen. Dit is het slechtste volleybalveld waar ik ooit het spelletje heb gespeeld maar wel één van de leukste potjes…  
Singapore Ik had één volle dag te besteden in Singapore en wilde zoveel mogelijk zien maar natuurlijk wel zonder geld uit te geven…Na een heerlijk ontbijt en twee/drie uur lopen door de stad, waar het zo warm is dat je telefoon beslaat als je buiten loopt, kwam ik aan bij Marina bay (een must-see). Daar ontmoette ik een stelletje dat deel uitmaakte van een tourgroup. Één van ons kwam met het geniale idee dat ik me achterin de bus, met airco, zou verstoppen zodat ik kon meeliften. Helaas werd ik na twee stops ontdekt door een ouder echtpaar en uit de bus gezet. Heel toevallig was dit dan wel weer vlak bij mijn hostel.
1 2 4