Washington

Roadtrip door West-USA: 3 weken verbazen en genieten van Seattle naar San Francisco

Mijn eerste echte roadtrip en mijn eerste reis naar de USA! En bewust NIET gekozen voor de reis die de meeste mensen maken die voor de eerste keer naar de USA gaan. Het oorspronkelijke idee was naar Montana, Washington en Oregon te gaan, maar omdat mijn echtgenoot erg graag naar San Francisco wilde hebben we gekozen voor de kuststaten Washington, Oregon en Californië: een vakantie is geen vakantie als we geen zee kunnen zien…..
Gelukkig redelijk goedkope tickets kunnen scoren, de auto besproken en een Inn voor de eerste en laatste drie nachten van de reis geboekt.

Aankomst

Omdat ik nog nooit in Amerika was geweest, maar er wel veel verhalen over had gehoord ben ik redelijk bevooroordeeld aan deze reis begonnen. Bij de immigratiedienst en douane in Seattle bleek dat dit niet terecht was: enorm relaxt en vriendelijke mensen. De auto bij het verhuurbedrijf opgehaald, en daar gingen we….

Hoewel het voor ons een nieuwe omgeving is, lijkt het al snel heel vertrouwd. Het is precies zoals je in films ziet: Brede snelwegen, grote auto’s en enorme borden met aankondiging van Food en Fuel. Eenmaal van de snelweg af zie je plaatsjes met houten huizen, dichte bossen en rijen postbussen langs de weg. Ons eerste overnachtingsadres is Sequim West Inn in Sequim. Een klein en vriendelijk plaatsje nét buiten Olympic National Park, niet ver van de Straat van Juan de Fuca. Het water dat de USA van Canada scheidt.

Olympic National park

Na een welverdiende nachtrust (tijdsverschil 9 uur!) zijn we naar Olympic National Park gereden. Als je van plan bent om meerdere parken te bezoeken is het aan te raden om een pas te kopen die een jaar geldig is, kosten $80,-.

De parken waar wij zijn geweest waren het bezoek meer dan waard. De natuur is overweldigend, de wegen prachtig en er zijn vaak Rangers (parkwachten) en vrijwilligers aanwezig die erg enthousiast veel informatie en rondleidingen geven, ook speciaal voor kinderen. Deze eerste dag hebben we bij Hurricane Ridge Visitor Center de Klahhane Trail gelopen. Een trail met prachtige vergezichten, smalle paadjes en veel dieren: We hebben herten, bergmarmotten,
raven, eekhoorns en een lynx gezien.

Daarna nog naar Lake Crescent gereden waar we naar Marymere Falls zijn gelopen. Een mooie wandeling door een Harry Potterachtig bos, het voorproefje voor de dag erna: een rit naar Hoh Rainforest. Overweldigend bos, gematigd regenwoud, met enorme bomen, groen, héél erg groen. Niet heel gek als je je bedenkt dat hier per jaar zo’n 5 meter neerslag valt (ter vergelijking: in Nederland is dit gemiddeld 80 cm!). Veel bomen zijn behangen met enorme slierten mos, en hebben wortels die ook boven de grond goed te zien zijn en in elkaar groeien.

Via Forks (Twilight boeken en -films) en La Push (piepklein en armoedig Indianenreservaat) naar Rialto Beach gereden, een prachtig zwart strand met kiezels en enorme stukken wit drijfhout.

‘Authentiek’ Amerika

De volgende dag was weer een echte reisdag: via oa. Leland Lake, Brinnon, de prachtige Dabob Bay en Hoodsport bij Relax Inn in Chehalis uitgekomen. Een vrij klein, voor Amerikaanse begrippen historisch, plaatsje. Het plaatsje heeft een leuke hoofdstraat met oude huizen en een prima pub: Market Street Pub, een heerlijke plek! Chehalis ligt een beetje tussen twee nationale parken in: Mount St. Helens en Mount Rainier.

Mount st. Helens

Mount St. Helens is érg indrukwekkend….Het is een nog actieve vulkaan die op 18 mei 1980 met een enorme klap (ter vergelijking: 150x de kracht van de atoombom op Hiroshima!!) tot uitbarsting is gekomen, met als gevolg een enorme ravage en tientallen doden. Het gebied rond de vulkaan is schitterend, weids en ruig.

Het is onvoorstelbaar hoe snel de natuur zich herstelt: Waar een gebied met een oppervlakte van 600 km2 was “gezandstraald” is het nu weer redelijk groen. We hebben zo’n 8 kilometer de Boundary Trail gelopen. Heel veel stukken zijn niet geschikt voor mensen met hoogtevrees……

Mount Rainier NP

Mount Rainier NP ligt rond de gelijknamige berg, ook een vulkaan. Dit is de hoogste in de Cascade Range, een rij van 17 grote vulkanen die van Washington tot in Californië loopt. Veel hoge bergen, rivieren, bossen en dieren. Er komen hier ook beren en poema’s voor, helaas niet gezien.

We zijn via Narada Falls naar Paradise Inn Visitor Center gereden, en hebben daar een combinatie van drie trails gelopen. Er zijn daar enorm veel trails om te lopen, stuk voor stuk met prachtige vergezichten, al dan niet met wat klimmen en hoogteverschillen. De weg naar de uitgang van het park loopt door Stevens Canyon, en wát een weg: Een prachtig zicht op de Canyon, Mount Rainier en de rivier, ver, héél ver in de diepte.

Indianengebied

De mijlen hierna richting de Oxford Inn in Yakima wordt de omgeving heel anders: Kale, prairieachtige bergen waar je in gedachten de Indianen in de canyons op hun paarden ziet rijden. Yakima ligt aan de rand van het Yakama Indian Reservate. Tot nu toe waren de reservaten die we hebben gezien erg armoedig. Mede omdat dit reservaat in een gebied ligt met vruchtbare valleien oogt dit reservaat welvarender. Er wonen hier 10.000 Indianen van 14 verschillende stammen. We hebben hier ook het museum bezocht dat een triest beeld gaf van de geschiedenis van deze volken.

Onderweg naar The Dalles onverwacht terecht gekomen bij St. John’s Monastry & Bakery in Goldendale. Mooie gesprekken gehad met een aantal nonnen, hun familieleden en priesters. En dan is er Columbia River, een machtige rivier én de grens tussen Washington en Oregon.